Dat Willy Juana (64) bij Vebo werkt is te ‘danken’ aan de blessure die hij op 28-jarige leeftijd kreeg als profhonkballer in Tennessee. "Ik verdiende toen 125.000 dollar per jaar. Als ik nog een jaar of tien door had kunnen spelen, had ik op mijn 38ste met pensioen kunnen gaan", zegt hij.
Maar nu is hij mengmeester in de betoncentrale bij Vebo, ook een prima baan. En nog steeds is Willy betrokken bij honkbal. Hij is nu trainer/coach van het hoogste jeugdteam van het Amersfoortse Quick.
Telefoon gaat voortdurend
Het is een gesprek met talloze onderbrekingen, want het werk in het hart van de fabriek gaat gewoon door. Om de haverklap gaat de telefoon van Willy. Dat zijn belletjes vanuit een van de hallen met vraag om een nieuwe stort. Hij zit achter twee schermen waarin schematisch de grondstoffen en de mengers staan afgebeeld. Dan gaat zijn telefoon weer. Het mengsel is wat te dik. Of het iets aangepast zou kunnen worden.
"Het werk gaat hier steeds door", zegt Willy. "Als er iets misgaat met het mengsel, dan stagneert de productie en dat wil je natuurlijk niet. Het is de kunst om rustig te blijven en goed vooruit te kijken"
De in Curaçao geboren Willy werkt nu bijna achttien jaar bij Vebo, waarvan ongeveer vijftien jaar als mengmeester. "Mijn dag begint om half zeven met opstarten en checken. Vanaf zeven uur beginnen we met het maken van de mengsels. In vijf minuten tijd maak je in elke menger driekwart kuub beton" En dat de hele dag door, tot ongeveer half vier.
Laboratorium
Omdat een collega ziek is, keurt hij vandaag ook nog eens mengsels in het laboratorium, dat schuin onder het kantoor zit waar Willy zijn werk als mengmeester doet. Hij meet in het laboratorium onder andere de viscositeit, de verdeling van het grind in het mengsel en de sterkte van het beton.
"Ik ben in 2000 vanuit Curaçao naar Nederland gekomen. Eerst heb ik bij defensie gewerkt en via een andere baan in de techniek kwam ik bij Vebo. Toen zat zijn carrière als honkballer er al lang op en moest die van coach nog beginnen.
"In Curaçao speelt iedereen honkbal of softbal. Toen ik in de Verenigde Staten ging studeren kreeg ik een contract als prof bij het universiteitsteam in Tennessee. Het was mooi om geld te verdienen met iets dat je leuk vindt om te doen.”
Knap in schouder
Helaas eindigde zijn loopbaan toen hij als catcher tijdens een training een bal wierp. ,,Ik hoorde iets knappen in mijn schouder. Vanaf dat moment was het klaar. Ik heb daarna alleen nog maar af en toe recreatief softbal gespeeld.
Eenmaal in Nederland krijgt Willy van een collega bij defensie de vraag of hij wil helpen als jeugdcoach bij Quick in Amersfoort. Hij haalt coachdiploma’s bij de bond en komt uiteindelijk als trainer/coach bij het hoofdklasseteam van de Centrals in De Bilt. ,,Daarnaast gaf en geef ik nog steeds clinics en trainingen in het buitenland. Ook ben ik af en toe op middelbare scholen actief.”
Inzichten overbrengen
Op dit moment is Willy weer in actie als trainer/coach bij het Amersfoortse Quick, waar hij het hoogste jeugdteam begeleidt. "Ik ben er per week zo’n zeven tot tien uur mee bezig. Ik vind het nog altijd leuk om te doen, al zijn die pubers tegenwoordig wel lastig te coachen hoor. Je probeert inzichten over te brengen, maar daar luisteren ze niet altijd naar. Je moet als coach ook een psycholoog zijn.”
